De broers Rubens
Na de meidagen van 1940 komen de broers Ruben en Willem Rubens weer bij hun ouders thuis. Hun vader, David, werkt op dat moment als handelsreiziger en heeft een groot netwerk in het land opgebouwd. Tijdens de oorlog vraagt David in zijn netwerk naar onderduikadressen.
Mogelijk krijgt hij ze ook aangeboden. Voor elk gezinslid wordt een apart onderduikadres geregeld om zo bij verraad of ontdekking als gezin minder kwetsbaar te zijn. Het nadeel om van elkaar gescheiden te zijn, weegt nu minder zwaar. Ruben en Willem besluiten als enigen niet onder te duiken. Ze willen zich niet verstoppen voor de bezetter. De broers nemen deel aan het, op dat moment nog, ongeorganiseerde verzet.
Willem duikt later toch onder. Zijn onderduik wordt in het politieblad van eind februari 1942 vermeld. De commissaris van politie in Apeldoorn verzoekt zijn opsporing, aanhouding en voorgeleiding. Het lukt Willem niet om uit handen van de bezetter te blijven. Er zijn echter geen verdere details bekend van zijn onderduik en aanhouding. Zijn broer Ruben heeft volgens overlevering ook ondergedoken gezeten, maar van hem is geen opsporingsbevel terug te vinden.
Onbekend is of de broers zijn verraden, ontdekt of ‘op straat’ zijn opgepakt. Ze komen allebei terecht in Kamp Amersfoort.
