Gedenkstenen Joods Apeldoorn

Wij zullen hun namen niet vergeten.
Contact

Over

Gedenkstenen Joods Apeldoorn herdenkt de Joodse slachtoffers van het naziregime die vanwege hun (vermeende) ras zijn vermoord, door het plaatsen van een gedenksteen bij hun laatste woning in Apeldoorn.

Doneren

Bijdragen van particulieren, organisaties, verenigingen en anderen zijn van harte welkom en hard nodig! 

Wij ontvangen geen subsidie!

 

Doneren

Agenda

[mecdivi_MECShortcodes shortcode_id=”1146″ _builder_version=”4.0.4″ module_font_size=”8px” module_line_height=”1.5em” custom_margin=”0%||||false|false” hover_enabled=”0″ saved_tabs=”all” global_module=”1244″ min_height=”111px” height=”120px” max_height=”120px” _i=”2″ _address=”2.0.2.2″ /]

Nieuws

NOS staat stil bij…

NOS staat stil bij…

dec 10, 2019

De NOS heeft twee artikelen gepubliceerd over de Apeldoornse Rachel Groenberg. Is zij door het verzet vermoord? U leest hier en hier de artikelen.

Lees meer
Stand van zaken

Stand van zaken

nov 26, 2019

Op dit moment heeft de werkgroep 130 gedenkstenen mogen plaatsen. De laatste ceremonie van dit jaar zal eind december plaatsvinden. In januari 2020 zal de eerst volgende zijn. Wij werken momenteel aan een jaarplanning, deze zal binnenkort voor iedereen inzichtelijk...

Lees meer

Onze inspiratie

{
 
Een mens is pas vergeten, wanneer zijn naam is vergeten - Talmoed Bavli

Nabestaanden

Ze hadden het ook verdiend om gewoon hun leven te kunnen leven in plaats van in een ver oord te moeten sterven, net zoals al die andere meer dan honderdduizend Nederlands Joodse slachtoffers van de nazi terreur.

-Kleinzoon van Izaäk en Malia Kats

Opdat een ieder die hier passeert en wie die stenen opvalt er even naar kijkt, wellicht de namen leest en door die namen te lezen voldoet aan de uitspraak van onze wijzen: dat wij pas dood zijn als onze naam vergeten is.

-Kleinzoon van Izaäk en Malia Kats

Lieve oom Michel, zolang ik me herinneren kan, was je altijd in mijn leven. Foto‘s die de oorlog overleefd hebben, geven aan dat je ons regelmatig in Alkmaar kwam opzoeken. Je nam me mee naar De Hout: een heel mooi park met kinderboerderij-achtige dieren. Een leuke foto is er ook nog van toen ik drie jaar was, gezeten op je arm bij de ingang van het buitenzwembad. 
-Nichtje van Machiel (Michel) Ansel

Lieve Bertha, helaas heb ik je nooit persoonlijk ontmoet, maar gelukkig van mijn moeder veel van je gehoord. Ik was 8 jaar toen de oorlog uitbrak en omdat het voor joden verboden was om te reizen, konden we ook niet op jullie bruiloft aanwezig zijn. Gelukkig heb ik nog deze foto en die staat bij mij in de kamer. 
-Nichtje van Bertha Ansel

Twee dappere mensen die zich  tijdens hun leven als verplegers  hebben ingezet voor hun medemens, patiënten van Het Apeldoornsche Bosch. En die na de ontruiming van deze inrichting naar kamp Westerbork, en vandaar naar Auschwitz zijn afgevoerd. We zijn dankbaar dat we hen met deze gedenksteen nu kunnen gedenken, voor het huis waar ze in vrede gewoond hebben.
-Zwager van Harry Eckstein. Harry verloor in 1943 zijn ouders

Dankbaar zijn we vandaag. Wij danken allen die hebben bijgedragen tot dit monument. Het blijkt  dat mensen zich meer dan zeventig jaar na de oorlog realiseren, welk onrecht er toen is geschied. Het geeft moed aan de weinigen die de ramp overleefd hebben.
De gedenksteen is een teken dat onrecht niet ongemerkt voorbij kan gaan. 
-Zwager van Harry Eckstein. Harry verloor in 1943 zijn ouders

Mijn familie en ik zijn het team van de werkgroep meer dan dankbaar dat ze ons vandaag deze bijzondere gelegenheid hebben geboden om onze familie te eren die is omgekomen in de holocaust. De werkgroep heeft opmerkelijk werk verricht door het mogelijk te maken dat dit monument ook een viering is van het leven van onze geliefden en niet alleen een statistiek, met niet meer dan hun naam en de datum van hun dood als de enkelen van de zes miljoen Joden die zijn omgekomen.
-Sharon, achterkleinkind van Simon en Rosa Frenkel

Wij zijn drie generaties die zich hebben verenigd vanuit drie verschillende hoeken van de wereld, Italië, Israël en de Verenigde Staten, om onze eer te bewijzen aan onze grootouders, Simon en Rosa Frenkel, aan Irene en Salomon, onze oom en tante, en aan Carla, ons drie jaar oude baby-nichtje en ons aangetrouwd familielid Roosje.
We zijn, zoals we hier vandaag staan, de zaden die zijn gegroeid en wij houden onze familiegeschiedenis levend, zodat hun dood niet vergeefs zal zijn.
-Sharon, achterkleinkind van Simon en Rosa Frenkel

Contact

Voel je vrij om een bericht achter te laten.