De Naam
"Cohen is toch een Joodse naam?" De taxichauffeur is jong en vriendelijk. "Die naam hoor je veel in Amsterdam."
We zijn op de plaats van bestemming vóór ik er uit ben of ik daar op in moet gaan, moet uitleggen dat er helemaal niet zoveel mensen met de naam Cohen in zijn stad zijn, niet meer, dat in vijf gruwelijke oorlogsjaren de altijd sluimerende gevoelens, van argwaan tot haat, zijn opgewekt tot een alles vernietigende vuurbal. Dat zoiets mogelijk is in elke tijd en in elk land, dat wij beschouwen als beschaafd.
Ik stap uit, hij steekt zijn hand op en rijdt weg.
Om die uitleg mòeten deze gedenkstenen hier liggen, al is het dan een beschamende vijf en zeventig jaar later. Door het simpele feit dat ze er liggen, maar nog veel meer door te vertellen dat achter die onbegrijpelijke aantallen doden gewone mensen schuil gaan. Mensen die een geliefde vinden, trouwen, kinderen krijgen. Mensen met toekomstdromen. Mensen met een naam: Berend, Jeanette en hun kinderen Hartog Izak, Jozef en Marianne. En die familienaam: Cohen, zoals de mijne.
Anja Cohen
Uitgesproken bij de plaatsing van de gedenkstenen bij een huis in Apeldoorn, waar in de oorlog een familie Cohen woonde.
