Krankzinnig

Zonder resultaat. Haar alternatieve plan werkt: ze veinst krankzinnigheid en wordt niet naar een politiecel gebracht maar naar de Joods-psychiatrische instelling Het Apeldoornsche Bosch. Ondertussen blijkt één agent, Mennink, behulpzaam te zijn. Hij zegt dat hij als christen niet mee kan werken aan de Jodenvervolging en dat hij al een schorsing heeft gehad vanwege een eerdere weigering. Hij stelt haar gerust en geeft haar de sleutel van zijn eigen woning. Voor later… 

Rachel wordt vanwege haar geveinsde krankzinnigheid opgenomen in Het Apeldoornsche Bosch. Hier biecht ze aan Mennink op dat ze de krankzinnigheid geacteerd heeft. Wat er echter met haar zoon Dolf gebeurd is, maken de verslagen opvallend genoeg niet duidelijk. De dagrapporten van de politie vertellen wel iets meer over wat er met Dolf is gebeurt: voor hem is er, volgens de geneesheer-directeur van Het Apeldoornsche Bosch, geen permanente plek en hij kan slechts deze ene nacht blijven. De politie bepaalt dat Dolf de volgende dag naar het politiebureau moet worden gebracht.

Na 12 dagen wordt het Rachel duidelijk dat de ontruiming van Het Apeldoornsche Bosch onvermijdelijk is. Ze vlucht met de huissleutel van Mennink op zak. Ze komt bij hem aan en verblijft hier nog twee á drie maanden.

Voor haar twee andere zonen, Ruub en Wim, komt de bevrijding te laat. Zij zijn medio 1942 al opgepakt en naar Auschwitz gedeporteerd en daar omgebracht. Of Rachel en Dolf tijdens hun onderduik – dus voor hun arrestatie – contact hebben kunnen houden met Ruub en Wim is onbekend. Uit overlevering komt naar voren dat deze broers hebben geweigerd zich te verstoppen voor de nazi’s en zich hebben aangesloten bij het (ongeorganiseerde) verzet.

David, de echtgenoot van Rachel, hun zoon Dolf en hun dochters overleven de oorlog.

Roeland Oudejans-Albers